ملانین به دو شکل اولیه وجود دارد. Eumelanin به صورت سیاه و قهوه ای وجود دارد، در حالی که pheomelanin رنگ قرمز را ایجاد می کند. افراد با پوست تیره نسبت به افرادی که پوست رنگ پریده دارند ملانین بیشتری تولید می کنند. قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشید یا سالن برنزه کردن باعث می شود ملانین ساخته و در کراتینوسیت ها ساخته شود، زیرا قرار گرفتن در معرض نور خورشید کراتینوسیت ها را تحریک می کند تا مواد شیمیایی ترشح کنند که ملانوسیت ها را تحریک می کنند. تجمع ملانین در کراتینوسیت ها منجر به تیره شدن پوست یا برنزه شدن پوست می شود. این افزایش تجمع ملانین از DNA سلول های اپیدرم در برابر آسیب اشعه ماوراء بنفش و تجزیه اسید فولیک، یک ماده مغذی ضروری برای سلامت و تندرستی محافظت می کند. در مقابل، ملانین بیش از حد می تواند با تولید ویتامین D، یک ماده مغذی مهم که در جذب کلسیم نقش دارد، تداخل ایجاد کند. بین میزان محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش که ملانین فراهم می کند و مقدار ویتامین D تولید شده، یک تعامل پویا وجود دارد. مقدار ملانین تولید شده و در نتیجه محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش مستقیماً با میزان قرار گرفتن در معرض نور خورشید در ارتباط است. هرچه نور خورشید بیشتر باشد، محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش بیشتر است، اما سازش این است که با افزایش ملانین، ویتامین D تولید شده کاهش مییابد.
حدود 10 روز پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب اولیه لازم است تا سنتز ملانین به اوج خود برسد، به همین دلیل است که افراد پوست رنگ پریده در ابتدا از آفتاب سوختگی اپیدرم رنج می برند. افراد با پوست تیره نیز ممکن است دچار آفتاب سوختگی شوند، اما نسبت به افراد پوست رنگ پریده محافظت بیشتری دارند. ملانوزوم ها ساختارهای موقتی هستند که در نهایت در اثر همجوشی با لیزوزوم ها از بین می روند. این واقعیت، همراه با کراتینوسیت های پر از ملانین در لایه شاخی پوست، برنزه شدن را غیر دائمی می کند.
